Την επόμενη μέρα, η Ματίλντα έκανε διακριτικά τηλεφωνήματα σε παλιούς φίλους. “Γεια σου, η Ματίλντα είμαι. Ήθελα να μιλήσω για τον Βίνσεντ…” Η φωνή της ήταν άνετη, αλλά οι σημειώσεις της ήταν πυρετώδεις. Κάθε συζήτηση προσέφερε κομμάτια που έμπαιναν στη θέση τους, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες της.
Με κάθε νέα πληροφορία, η αποφασιστικότητα της Ματίλντα μεγάλωνε. Στάθηκε δίπλα στο παράθυρό της, κοιτάζοντας έξω με μια σκληρή έκφραση. “Νομίζει ότι κέρδισε”, μουρμούρισε, με τη φωνή της χαμηλή και σταθερή. “Αλλά εγώ δεν τελείωσα ακόμα” Ένιωσε την αποφασιστικότητά της να παγιώνεται και το μυαλό της να τρέχει με ιδέες.