Η Ματίλντα ήξερε ότι έπρεπε να περιμένει την κατάλληλη στιγμή- δεν μπορούσε να αποκαλύψει αυτό που είχε ανακαλύψει πολύ νωρίς, αλλιώς θα κινδύνευε να φανεί σαν πικρόχολη πρώην. Συνέχισε τις καθημερινές της δραστηριότητες με ανανεωμένη ενέργεια, παρακολουθώντας εκδηλώσεις και επανασυνδέοντας τους φίλους της, χαμογελώντας καθώς έλεγε: “Στα νέα ξεκινήματα” Όμως μια καταιγίδα ετοιμαζόταν μέσα της.
Τις νύχτες, οι σκέψεις της έπαιρναν σπείρα, αλλά εκείνη κρατιόταν σταθερά. Δεν επρόκειτο απλώς να ανακάμψει – σχεδίαζε μια επιστροφή. Οραματιζόταν κάθε βήμα, κάθε χαμόγελο, κάθε υπολογισμένη κίνηση για τη μέρα που θα έριχνε τη βόμβα της. Έκανε υπομονή και σύντομα έφτασε η τέλεια στιγμή..