Ο Βίνσεντ, νιώθοντας το έδαφος να καταρρέει κάτω από τα πόδια του, προσπάθησε να βγει μπροστά, με τα χέρια του υψωμένα αμυντικά. “Ελέιν, σε παρακαλώ, δεν είναι αυτό που νομίζεις. Μπορώ να σου εξηγήσω”, τραύλισε, με τη φωνή του να ταλαντεύεται. Αλλά η Ελέιν τον έκοψε απότομα, με το βλέμμα της να κόβει την αδύναμη προσπάθειά του να ελέγξει τη ζημιά.
“Όχι, Βίνσεντ”, ξεσπάθωσε η Ελέιν, με τη φωνή της να αντηχεί στην εκκλησία. “Δεν υπάρχει τίποτα να εξηγήσεις. Σε έπιασαν επ’ αυτοφώρω με μια διπλή ζωή. Μοιχεία, απάτη… Μας είπες ψέματα σε όλους μας” Η λαβή της έσφιξε το χέρι της κόρης της, τα μάτια της αναβόσβηναν από οργή και προδοσία.