Τα παιδιά του Βίνσεντ κάθονταν αποσβολωμένα, με τα πρόσωπά τους ένα πορτρέτο τρόμου και προδοσίας. Ανταλλάσσουν μανιασμένες ματιές, προσπαθώντας να κατανοήσουν το χάος που ξετυλίγεται μπροστά τους. Από την άλλη πλευρά, η οικογένεια της Μελίσα ήταν εξίσου συγκλονισμένη, με τις εκφράσεις τους να είναι ένα μείγμα σύγχυσης και τρόμου.
Ο Βίνσεντ σκόνταψε μπροστά, με τη φωνή του να σπάει καθώς παρακαλούσε: “Ελέιν, σε παρακαλώ, ας το συζητήσουμε αυτό. Δεν καταλαβαίνεις -δεν είναι αυτό που φαίνεται” Τα χέρια του έτρεμαν καθώς άπλωνε το χέρι του, η απελπισία ξεχείλιζε από τα μάτια του.