Ο Βίνσεντ γύρισε πίσω στο πλήθος, αλλά το μόνο που είδε ήταν πρόσωπα γεμάτα κριτική και περιφρόνηση. Άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει, για να σώσει την ελάχιστη αξιοπρέπεια που του είχε απομείνει, αλλά οι λέξεις δεν έβγαιναν. Ήταν παγιδευμένος, παγιδευμένος στον ιστό των δικών του ψεμάτων.
Οι άνθρωποι άρχισαν να μουρμουρίζουν πιο δυνατά, κάποιοι ψιθύριζαν στους γείτονές τους, άλλοι τον έδειχναν ανοιχτά. Οι ώμοι του Βίνσεντ έπεσαν- ήταν εκτεθειμένος, ευάλωτος και εντελώς ηττημένος. Η ζωή που προσπάθησε να φτιάξει με την απάτη είχε ξετυλιχτεί μπροστά στα μάτια του.