“Ματίλντα”, άρχισε, με τη φωνή του να μην έχει τη συνηθισμένη στοργή της. Η ψυχρότητα του ονόματός της προκάλεσε ρίγη στη σπονδυλική της στήλη. “Είμαστε μαζί σαράντα χρόνια, αλλά νομίζω ότι η συντροφικότητα μας έχει φτάσει στο φυσικό της τέλος” Το χέρι του βγήκε πίσω από την πλάτη του, κρατώντας χαρτιά διαζυγίου.
Η Ματίλντα κοίταξε τον Βίνσεντ, με το μυαλό της να μην μπορεί να συλλάβει πλήρως αυτό που μόλις είχε πει. Ένιωθε σαν το δωμάτιο να είχε συρρικνωθεί γύρω της, οι τοίχοι να την κλείνουν, πιέζοντας το στήθος της. Η φωνή της έτρεμε καθώς ψιθύριζε: “Τι… Τι εννοείς, Βίνσεντ Τι συνέβη;”