Βγαίνοντας από την εκκλησία στον καθαρό αέρα, η Ματίλντα ένιωσε πιο ανάλαφρη, σαν να είχε φύγει ένα μεγάλο βάρος από τους ώμους της. Σταμάτησε για μια στιγμή, αφήνοντας τον ζεστό ήλιο να χτυπήσει το πρόσωπό της, έκλεισε τα μάτια της και ένιωσε την ήρεμη δύναμη που την είχε κουβαλήσει.
Η Ματίλντα απομακρύνθηκε από την εκκλησία με το κεφάλι ψηλά, και κάθε της βήμα γέμιζε με νέα αυτοπεποίθηση. Δεν κοίταξε πίσω, γνωρίζοντας ότι το μέλλον είχε μεγαλύτερη σημασία από το παρελθόν που άφηνε πίσω της. Με κάθε βήμα, μια αίσθηση ελευθερίας και ελπίδας μεγάλωνε μέσα της. Ήταν επιτέλους καιρός για τη δική της νέα αρχή.