Η πόρτα άνοιξε με τρίξιμο και η Στέισι μπήκε μέσα, με το πρόσωπό της χλωμό. Πάγωσε όταν είδε την Μπρέντα στο παράθυρο να κρατάει το μωρό. Δάκρυα έτρεξαν στα μάτια της και δάγκωσε τα χείλη της καθώς κοίταζε τη μητέρα της. Η φωνή της Μπρέντα ήταν χαμηλή αλλά σταθερή. “Τι είναι όλα αυτά, Στέισι;”
Η Στέισι δεν απάντησε. Το κάτω χείλος της έτρεμε καθώς τα δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά της. Άνοιξε το στόμα της σαν να ήθελε να πει κάτι, αλλά δεν βγήκαν λέξεις. Αντ’ αυτού, στεκόταν παγωμένη, σιωπηλή, εκτός από τον ήχο των σιγανών αναφιλητών της, με το τρομαγμένο βλέμμα της μητέρας της να είναι καρφωμένο πάνω της.