“Δρ Λόσον, είναι επείγον”, είπε η Μπρέντα, με τη φωνή της να σπάει. Του έδωσε τη διεύθυνσή τους και τον παρακάλεσε να την επισκεφτεί στο σπίτι. Κλείνοντας το τηλέφωνο, περπάτησε στο δωμάτιο, ρίχνοντας μια ματιά στο μωρό στην αγκαλιά της, που τώρα φαινόταν πολύ ευαίσθητο για αυτόν τον κόσμο. Οι σφυγμοί της έτρεχαν γρήγορα καθώς τα λεπτά περνούσαν.
Η Στέισι καθόταν σιωπηλή στο κρεβάτι της, με το πρόσωπό της θαμμένο σε ένα μαξιλάρι. Το αγκάλιασε σφιχτά, με τους ώμους της να τρέμουν. Η Μπρέντα ήθελε να απαιτήσει απαντήσεις -το χρειαζόταν- αλλά συγκρατήθηκε. Η ασφάλεια του μωρού είχε προτεραιότητα. Αν ανάγκαζε τη Στέισι να δώσει απαντήσεις τώρα, το μόνο που θα έκανε ήταν να κλιμακώσει την ένταση που αιωρούνταν πυκνά στον αέρα.