Η Μπρέντα ζούσε μια ήσυχη ζωή στην οδό Νάρκισσου με την 13χρονη κόρη της, Στέισι. Ως ανύπαντρη μητέρα, δούλευε σκληρά για να ξαναφτιάξει τη ζωή τους μετά από ένα επώδυνο διαζύγιο. Το ταπεινό τους σπίτι ήταν το καταφύγιό της, ένας χώρος που είχε δημιουργήσει με αγάπη για να δώσει στη Στέισι τη σταθερότητα που η ίδια συχνά αποζητούσε.
Δουλεύοντας ως νοσοκόμα στο τοπικό νοσοκομείο, οι μέρες της Μπρέντα ήταν μεγάλες και εξαντλητικές. Συχνά έφευγε πριν από την ανατολή του ήλιου και επέστρεφε μετά τα μεσάνυχτα, ενώ οι επαφές της με τη Στέισι περιορίζονταν σε βιαστικές καληνύχτες. Ωστόσο, παρά το εξαντλητικό πρόγραμμα, κάθε προσπάθεια άξιζε τον κόπο για να προσφέρει μια άνετη ζωή στην κόρη της.