“Το άκουσες αυτό;” Ρώτησε η Μπρέντα, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει τη φωνή της. “Ένα μωρό που κλαίει;” Η Στέισι δίστασε για μια στιγμή και μετά είπε γρήγορα: “Ω! Αυτό είναι απλώς ένα βίντεο που παρακολουθώ για την εργασία μου στην επιστήμη στο σπίτι. Το επεξεργάζομαι για μια παρουσίαση” Η εξήγησή της συνοδεύτηκε από ένα μικρό, νευρικό γέλιο και απέστρεψε το βλέμμα της.
Οι ώμοι της Μπρέντα χαλάρωσαν, αν και η ανησυχία παρέμενε στο στήθος της. “Εντάξει, λοιπόν”, απάντησε, εξαναγκάζοντας την Μπρέντα να χαμογελάσει. “Με τρόμαξες για μια στιγμή” Γύρισε πίσω στο ξύλο κοπής, συνεχίζοντας την εργασία της. Η Στέισι έμεινε για λίγο στην πόρτα, με τα δάχτυλά της να τρεμοπαίζουν, πριν χτυπήσει το τηλέφωνό της.