Η καταιγίδα πύκνωσε, ο κόσμος συρρικνώθηκε σε ένα λευκό κενό. Σκιές στριφογύριζαν στον άνεμο, κινούμενες ακριβώς στην άκρη της όρασής του – ή μήπως το μυαλό του τον κορόιδευε Ανοιγόκλεισε έντονα τα μάτια του. Περπατούσε σε αυτά τα βουνά για χρόνια. Δεν ήταν άνθρωπος που πανικοβαλλόταν.
Κι όμως, κάτι ένιωθε να μην πάει καλά. Ακόμα και μέσα από το εκτυφλωτικό λευκό, μπορούσε να δει σκιές να στροβιλίζονται γύρω του από απόσταση. Το δέρμα του Ντάνιελ τσίμπησε κάτω από το μπουφάν του, δεν είχε απλώς χαθεί. Τον παρακολουθούσαν!