Το Γουίστλταουν ήταν ένα μικροσκοπικό, σχεδόν άγνωστο χωριό που βρισκόταν περίπου τριάντα μίλια πιο κάτω από το δρόμο που βρίσκονταν. Ο Τζέικομπ ήταν αρκετά εξοικειωμένος με την περιοχή- ήταν ένα ήσυχο, κάπως ξεχασμένο μέρος που ο χρόνος φαινόταν να έχει αφήσει πίσω του.
Ο σταθμός λεωφορείων στο Γουίστλταουν ήταν μια ταπεινή κατασκευή, σχεδόν τίποτα περισσότερο από ένα μικρό στέγαστρο με ένα μόνο παγκάκι και ένα ξεθωριασμένο χρονοδιάγραμμα. Εξυπηρετούσε μόνο μια χούφτα ταξιδιώτες που περνούσαν από την περιοχή, παρέχοντας μια ελάχιστη αλλά απαραίτητη υπηρεσία για όσους την είχαν ανάγκη.