Προσέφερε στον Τζέικομπ ένα ευγενικό, κάπως επιφυλακτικό χαμόγελο, αλλά υπήρχε μια αισθητή υποβόσκουσα νευρικότητα στη συμπεριφορά της, την οποία ο Τζέικομπ δεν μπορούσε να εντοπίσει. Μόλις τακτοποιήθηκε, ο Τζέικομπ έβαλε ταχύτητα στο αυτοκίνητο και βγήκε ομαλά στο δρόμο, με το όχημα να βροντάει σταθερά καθώς οδηγούσαν.
Ο αέρας μέσα στο αυτοκίνητο ήταν γεμάτος με μια σχεδόν απτή σιωπή, πυκνή από ανείπωτη ένταση. Φαινόταν σαν να είχαν χαθεί και οι δύο στις δικές τους σκέψεις, ενώ η ησυχία ανάμεσά τους γινόταν όλο και πιο έντονη.