Η Κλερ θυμήθηκε τα λόγια του αφεντικού της καθώς στεκόταν τώρα μπροστά στον Ντέιβ. Να είσαι πιο ευγενική, αλλά μην γίνεσαι πολύ ομιλητική μαζί του. Προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στη φυσική της περιέργεια και στην πιθανή ενόχληση που θα προκαλούσε στους άλλους πελάτες η παρουσία του εκεί. Πώς θα μπορούσε να μάθει περισσότερα, χωρίς να παρακούσει το αφεντικό της
“Ντέιβ”, επανέλαβε η Κλερ, με τη φωνή της πιο ήπια και φιλική, έχοντας κατά νου τις οδηγίες του διευθυντή. Η Κλερ ξέχασε το περιβάλλον της. Εκείνη τη στιγμή, ήταν μόνο η Κλερ και ο Ντέιβ, και το μυστήριο που η Κλερ προσπαθούσε, όχι χρειαζόταν, να λύσει.