“Ξέρεις, Κλερ”, άρχισε να της λέει ο Ντέιβ. Μπορούσε να δει ένα μικρό χαμόγελο να εμφανίζεται γύρω από το στόμα του και σχεδόν να διαβάσει τα μυστικά του στα μάτια του. “Κάποτε ήμουν ένας άνθρωπος με χρήματα, όχι σαν τους ανθρώπους που περνούν αυτές τις πόρτες.” Η Κλερ έγερνε το κεφάλι της, ήταν περίεργη για το τι θα ακολουθούσε και ήθελε να δώσει ιδιαίτερη προσοχή. Έτσι όπως μιλούσε ο Ντέιβ, ήταν σαν να είχε μια ολόκληρη άλλη ιστορία που κρυβόταν κάτω από αυτά που έλεγε.
“Είχες μια επιχείρηση;” Ρώτησε η Κλερ, προσπαθώντας να πάρει περισσότερες και πιο σαφείς πληροφορίες από αυτόν. Ο κόσμος του Ντέιβ ήταν ένα απόλυτο μυστήριο, αλλά η Κλερ ένιωθε σαν να υπήρχε μια σύνδεση μεταξύ του Ντέιβ και της αντιπροσωπείας αυτοκινήτων. Γιατί αλλιώς θα επέστρεφε ξανά και ξανά- θα μπορούσε να πάει όπου ήθελε, οπότε γιατί να επιλέξει αυτό το μέρος