Καθώς ο Πίτερ μάζευε τα πράγματά του για να φύγει για σήμερα, το στομάχι του στρεφόταν σε κόμπους. Έκανε πρόβες πιθανών συνομιλιών στο μυαλό του, προσπαθώντας να βρει τη σωστή ισορροπία μεταξύ ευγένειας και αποφασιστικότητας. Δεν ήθελε να φανεί αχάριστος, αλλά δεν μπορούσε επίσης να αγνοήσει την αυξανόμενη δυσφορία του.
Οδηγώντας στο σπίτι του, ο Πίτερ δεν μπορούσε να αποβάλει την ένταση που είχε συσσωρευτεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Οι σκέψεις του εναλλάσσονταν ανάμεσα στην ανησυχία και την ενοχή, που ανταγωνίζονταν για χώρο στο μυαλό του. Μέχρι τη στιγμή που μπήκε στο δρόμο, δεν είχε έρθει πιο κοντά στο να βρει τη σωστή προσέγγιση.