Ξυπνώντας από τη ζαλάδα του, ο Πίτερ κάλεσε την αστυνομία για να καταγγείλει την κλοπή. “Πρέπει να αναφέρω ένα κλεμμένο όχημα”, είπε με τη φωνή του να τρέμει. Ο αστυνομικός στη γραμμή άκουσε υπομονετικά τον Πίτερ να του εξηγεί τι είχε συμβεί. “Θα ξεκινήσουμε αμέσως την έρευνα”, τον διαβεβαίωσε ο αστυνομικός.
Καθώς έκλεισε το τηλέφωνο, ο Πίτερ ένιωσε ένα κενό. Κάθισε βαριά στον καναπέ, επαναλαμβάνοντας στο μυαλό του τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Οι δακρύβρεχτες εξομολογήσεις της Νάταλι, τα γέλια των παιδιών – όλα έμοιαζαν τόσο γνήσια. “Ήταν τίποτα απ’ όλα αυτά αληθινό;” αναρωτήθηκε, με τις σκέψεις του σε αναταραχή.