Μεταξύ της διδασκαλίας και της διαχείρισης του σπιτιού, η Έμιλι δεν είχε σχεδόν καθόλου χρόνο να πάρει ανάσα. Τα Σαββατοκύριακά της αναλώνονταν σε δουλειές όπως το κούρεμα του γκαζόν, η επιδιόρθωση βρυσών που είχαν διαρροή και η οργάνωση της σοφίτας.
Καθώς δούλευε, το μυαλό της έτρεχε με σκέψεις για τα σχέδια μαθημάτων και τις ερωτήσεις των μαθητών. Κάθε γωνιά του σπιτιού θύμιζε τους γονείς της, φέρνοντας πίσω γλυκόπικρες αναμνήσεις που της τραβούσαν την καρδιά.