Ίσως ήταν απλώς ένα έντομο Η σκέψη την έκανε να γελάσει ξανά, αλλά βαθιά μέσα της, το μυστήριο του θορύβου παρέμενε, αρνούμενο να την αφήσει να κοιμηθεί εύκολα. Κάποια στιγμή, μάλιστα, άρχισε να επινοεί ανόητους στίχους σε φανταστικά τραγούδια, ψελλίζοντάς τους απαλά για να πνίξει τον απόκοσμο θόρυβο.
“Είναι απλώς ο άνεμος”, ψιθύρισε στον εαυτό της. “Ή μήπως είναι ένα φάντασμα που με στοιχειώνει για κάποιο λόγο;” Γέλασε με τις δικές της γελοίες σκέψεις, αλλά το σφίξιμο στο στήθος της δεν έλεγε να φύγει.