Τα μάτια της Βανέσα γέμισαν δάκρυα καθώς έβλεπε τις δύο αγαπημένες γάτες να μοιράζονται μια τελευταία αγκαλιά. Ήταν πάντα αχώριστες, αλλά τώρα ο Juniper, ο μεγαλύτερος από τους δύο, ήταν αδύναμος και άρρωστος, και είχε έρθει η ώρα να τον αφήσουν να φύγει.
Ο Δρ Χέντερσον στεκόταν δίπλα στη Βανέσα, με το βλέμμα του να μαλακώνει καθώς παρατηρούσε τη συγκλονιστική σκηνή. “Ήταν πάντα κοντά, αλλά δεν τους έχω δει ποτέ να προσκολλώνται ο ένας στον άλλο έτσι”, μουρμούρισε η Βανέσα, με τη φωνή της πηχτή από συγκίνηση. Χτύπησε τα μάτια της, προσπαθώντας να συγκρατήσει την πλημμύρα της θλίψης.
Καθώς ο κτηνίατρος ετοιμαζόταν να χορηγήσει την τελευταία ένεση, το χέρι του αιωρούνταν, διστάζοντας. Κάτι δεν έμοιαζε καλά. Τα μάτια της Βανέσα στένεψαν καθώς παρακολουθούσε τη σκηνή που εκτυλισσόταν μπροστά της. Μια ανατριχίλα έτρεξε στη σπονδυλική της στήλη καθώς η συνειδητοποίηση την έπληξε. Κάτι δεν πήγαινε καλά – και έπρεπε να μάθει τι ήταν πριν να είναι πολύ αργά!