Όταν ο Δρ Χέντερσον τελείωσε με τη χορήγηση της ένεσης, γύρισε προς τη Βανέσα, με την έκφρασή του να μαλακώνει. “Πάρτε όσο χρόνο χρειάζεστε για να την αποχαιρετήσετε”, είπε ευγενικά. “Θα είμαι έξω με τη Σαμάνθα, αν χρειαστείς κάτι” Ο ζεστός τόνος του έλυσε λίγη από την έντασή της.
Οι αμφιβολίες της Βανέσα άρχισαν να διαλύονται, η προηγούμενη ανησυχία εξαφανίστηκε. Συνειδητοποίησε ότι οι υποψίες της ήταν πιθανότατα απλώς θλίψη που θόλωνε την κρίση της. Έγνεψε με ευγνωμοσύνη, νιώθοντας μια αίσθηση παρηγοριάς από την καλοσύνη του κτηνιάτρου, καθώς επικεντρωνόταν στις τελευταίες στιγμές της με τον Juniper.