Χαμένη στη δίνη των αναμνήσεων, η Σούζαν μόλις και μετά βίας παρατήρησε ότι ο χρόνος περνούσε, μέχρι που ένα απότομο χτύπημα στην πόρτα την επανέφερε στο παρόν. Μια γρήγορη ματιά στο ρολόι αποκάλυψε ότι μισή ώρα είχε εξαφανιστεί σε μια στιγμή.
“Εεε, περάστε”, φώναξε, με τη φωνή της να τρέμει καθώς πάλευε να ανακτήσει την ψυχραιμία της. Η Ρούμπι μπήκε σιγά-σιγά, με το πρόσωπό της να είναι ένα πορτρέτο ανησυχίας καθώς έβλεπε την ακατάστατη κατάσταση της Σούζαν. “Σούζαν, λυπάμαι πολύ”, ψιθύρισε, περικλείοντας τη φίλη της σε μια ζεστή, καθησυχαστική αγκαλιά.