Ο κτηνίατρος έγνεψε μελαγχολικά. Καθώς η Σούζαν προσπαθούσε να σηκώσει τη Μάργκο, εκείνη γαντζώθηκε στον Ντουκ με απελπισμένες πατούσες, μη θέλοντας να αποχωριστεί. “Λυπάμαι πολύ, φιλαράκο”, ψιθύρισε η Σούζαν, με τη φωνή της να σπάει. “Αλλά πρέπει να τον αφήσεις να φύγει” Απαλά, έβαλε τον Μάργκο στο μεταφορέα του και βγήκε έξω, με την καρδιά της βαριά από τη θλίψη.
Άφησε τον Μάργκο στη φροντίδα της φίλης της Ρούμπι, η οποία περίμενε στον προθάλαμο του καταφυγίου, έτοιμη να τη στηρίξει σε αυτό το σπαρακτικό αποχαιρετισμό. “Σ’ ευχαριστώ”, ψιθύρισε απαλά η Σούζαν καθώς παρέδωσε το μεταφορέα στη Ρούμπι, αναθέτοντας τη φροντίδα του Μάργκο στη δική της.