Ο Δρ Γουίλσον κινήθηκε με εξασκημένη αποτελεσματικότητα, αν και υπήρχε μια ανησυχητική υποψία αποστασιοποίησης στην ήρεμη συμπεριφορά του. Τα χέρια του ήταν σταθερά, αλλά η Σούζαν μπορούσε να αισθανθεί μια ανεπαίσθητη ένταση που την έκανε να νιώθει άβολα.
Τα μανιασμένα γρυλίσματα του Ντιούκ εντάθηκαν καθώς πάλευε ενάντια στο αναπόφευκτο, και τα δάκρυα της Σούζαν άρχισαν να θολώνουν την όρασή της. Αυτός δεν ήταν ο γαλήνιος αποχαιρετισμός που είχε οραματιστεί. Η θέα του πόνου του ήταν αφόρητη, αφήνοντάς την να νιώθει βαθιά ανίσχυρη.