Ο δρ Γουίλσον παρατηρούσε τον Ντιούκ με ένα αποστασιοποιημένο βλέμμα που έμοιαζε σχεδόν αναλυτικό. Η Σούζαν παρατήρησε την παρατεταμένη, σχεδόν κλινική εξέταση στα μάτια του, αλλά μέσα στη θλίψη της, το απέρριψε ως ένα τέχνασμα του ταραγμένου μυαλού της.
Η αναπνοή του Ντιούκ έγινε ασθενής και η σοβαρότητα της στιγμής έπεσε βαριά πάνω στη Σούζαν. Τον είχε μεγαλώσει από κουτάβι, και τώρα, αυτό το τελευταίο αντίο ήταν σαν να έχανε ένα κομμάτι της καρδιάς της.