Χτένισε κάθε δωμάτιο με φρενήρη αποφασιστικότητα – αίθουσες εξετάσεων, χώρους αναμονής και κάθε σκιερή γωνιά. Το άγχος της αυξανόταν με κάθε σχολαστική αναζήτηση, κάθε άδειος χώρος βάθαινε τον λάκκο του τρόμου στο στομάχι της.
Η αμείλικτη ησυχία της κλινικής έμοιαζε να την κοροϊδεύει, ενισχύοντας το φόβο της ότι μπορεί να μη βρει ποτέ το αγαπημένο της κουτάβι. Κάθε στιγμή έφτανε στην αιωνιότητα και με κάθε άδειο δωμάτιο που συναντούσε, η καρδιά της χτυπούσε πιο δυνατά, οδηγούμενη από τον αυξανόμενο τρόμο ότι η πολύτιμη Λούνα της μπορεί να χαθεί για πάντα.