Πλησίασε την μπροστινή πόρτα, αλλά τη βρήκε καλά κλειδωμένη. Οι σφυγμοί της επιταχύνθηκαν, αλλά ανάγκασε τη φωνή της να παραμείνει σταθερή. “Δεν μπορούμε να φύγουμε έτσι απλά”, είπε αποφασιστικά. Η Μπέκι έγνεψε συμφωνώντας, αν και η ανησυχία της ήταν εμφανής στην ένταση της στάσης της.
Έκαναν κύκλους περιμετρικά του σπιτιού, με τους φακούς τους να διαπερνούν το σκοτάδι. Στην πίσω αυλή, ένα μικρό υπόστεγο τράβηξε το βλέμμα της Κιάρα, η παρουσία του οποίου δεν ταίριαζε καθόλου με την κατά τα άλλα έρημη αυλή. Η καρδιά της χτύπησε δυνατά καθώς κινήθηκαν προς το μέρος του.