Η Μπέκι στεκόταν δίπλα της, με το πρόσωπό της να είναι ο καθρέφτης του εσωτερικού μαρτυρίου της Κιάρα, τα μεγάλα μάτια γεμάτα φόβο, τα χείλη της να τρέμουν καθώς πάσχιζε να κρύψει τον πανικό που ανέβαινε μέσα της. Δούλευαν με μια μανιώδη βιασύνη, τα χέρια τους κινούνταν γρήγορα πάνω στον ακατάστατο χώρο, τα μάτια τους έτρεχαν απελπισμένα από τη μια γωνία στην άλλη.
Κάθε τρίξιμο των σανίδων του δαπέδου και κάθε θρόισμα του εξοπλισμού ενίσχυε την αίσθηση του τρόμου τους. Ο αέρας ήταν πηχτός από την ένταση και οι αναπνοές τους έρχονταν με ρηχές, γρήγορες εκρήξεις καθώς πίεζαν. Ανάμεσα στην ακαταστασία, το βλέμμα της Κιάρα καρφώθηκε σε ένα μικρό, δυσδιάκριτο κλουβί κρυμμένο στη γωνία.