Η στιγμή έμοιαζε με αιωνιότητα, καθώς ψαχνόταν με την κλειδαριά, με τα χέρια της να τρέμουν ανεξέλεγκτα. Με δυσκολία άντεχε να κοιτάξει μέσα, ο φόβος και η ελπίδα της μπλέκονταν σε μια τεντωμένη, βασανιστική γραμμή.
Καθώς η πόρτα του κλουβιού άνοιξε, τα μάτια της Κιάρα συνάντησαν το τρομαγμένο, γνώριμο βλέμμα της Λούνα. Η θέα της αγαπημένης της φίλης, τρεμάμενη αλλά ζωντανή, της έστειλε ένα κύμα ανακούφισης να την κατακλύσει. Το δωμάτιο, η προδοσία και η φρίκη πέρασαν σε δεύτερη μοίρα καθώς άπλωσε το χέρι της, με την καρδιά της να φουσκώνει από ένα μείγμα χαράς και θλίψης.