Στο αμυδρά φωτισμένο κτηνιατρείο, οι τελευταίες στιγμές του Σίρο και της Λούνα ήταν μια συγκινητική υπενθύμιση της βαθιάς τους σύνδεσης. Ο Σίρο, εύθραυστος και αδύναμος, έσκυψε στη Λούνα, η οποία ανταποκρίθηκε με απαλό κλαψούρισμα και απαλές αγκαλιές σε έναν οδυνηρό αποχαιρετισμό.
Η καρδιά της Κιάρα πονούσε καθώς ψιθύριζε στη Λούνα: “Λυπάμαι πολύ, Λούνα. Αλλά πρέπει να αφεθείς” Με βαριά καρδιά, η Κιάρα έβαλε απαλά τη Λούνα στο μεταφορέα της και βγήκε έξω, με τη θλίψη της να είναι αισθητή.