Ο Δρ Γκόλντμπεργκ χορήγησε την ένεση με συγκεντρωμένη πρόθεση, αλλά η Κιάρα δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την εντύπωση ότι η συνήθως συμπονετική συμπεριφορά του έμοιαζε παράξενα αποστασιοποιημένη. Η θλίψη της επιδεινωνόταν από μια βασανιστική αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Το βάρος των συναισθημάτων της ήταν σχεδόν πολύ βαρύ για να το αντέξει. Καθώς οι αγώνες του Σίρο σταδιακά υποχώρησαν, η Κιάρα χάιδεψε απαλά το τρίχωμά του, ψιθυρίζοντας καταπραϋντικά λόγια. Το δωμάτιο έπεσε σε μια πανηγυρική σιωπή, που έσπασε μόνο από το αχνό βουητό του εξοπλισμού του κτηνιάτρου.