Η καρδιά της Κιάρα ήταν βαριά, η θλίψη της βαθαίνει από το αίσθημα προδοσίας που είχε αρχίσει να την τρώει. Ο δρ Γκόλντμπεργκ παρατηρούσε τον Σίρο με ένα κλινικό, σχεδόν αποστασιοποιημένο βλέμμα. Η Κιάρα παρατήρησε την παρατεταμένη του εξέταση, μια ανησυχητική παρατήρηση που έμοιαζε παράταιρη.
Όταν τελείωσε, ο Δρ Γκόλντμπεργκ στράφηκε προς την Κιάρα με μια ευγενική έκφραση. “Πάρτε όσο χρόνο χρειάζεστε”, είπε απαλά. “Θα είμαι έξω με την Μπέκι, αν χρειαστείς κάτι” Ο ζεστός τόνος του πρόσφερε μια δόση παρηγοριάς μέσα στη θλίψη της.