Το οικογενειακό κτήμα της Βαλέρια έκοβε την ανάσα, μια εκτεταμένη έπαυλη δίπλα στη λίμνη που περιβαλλόταν από καταπράσινους κήπους και γαλήνια νερά. Η μεγαλοπρέπεια του χώρου ήταν συγκλονιστική για τον Ιάσονα, ο οποίος ένιωθε αταίριαστος ανάμεσα στους κομψούς, εύπορους καλεσμένους.
Καθώς ο Τζέισον περνούσε το Σαββατοκύριακο, δεν μπορούσε να αγνοήσει τους σιγανούς ψιθύρους και τα αποδοκιμαστικά βλέμματα των συγγενών της Βαλέρια. Άκουγε σχόλια για τη σεμνή καταγωγή του και τους απροσάρμοστους τρόπους του, και κάθε παρατήρηση ήταν ένα μαχαίρι στην περηφάνια του. Ένιωθε ότι τον έκριναν, ότι ήταν μικρός και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου στον κόσμο τους.