Μη μπορώντας να αντέξει το βάρος των συναισθημάτων του, ο Τζέισον έφυγε ορμητικά από το κτήμα, αφήνοντας τη Βαλέρια σε εμβρόντητη σιωπή. Το τσίμπημα της θεωρούμενης προδοσίας της και οι δικές του ανασφάλειες τον κατέκλυσαν, και κάθε βήμα μακριά από το σπίτι της τον τροφοδοτούσε ένα μείγμα θυμού και ταπείνωσης.
Ώρες αργότερα, η οργή του Τζέισον άρχισε να ηρεμεί και αντικαταστάθηκε από υφέρπουσα αμφιβολία. Ξαγρυπνούσε, με τη μνήμη του απελπισμένου προσώπου της Βαλέρια να τον στοιχειώνει. Τα λόγια του αντηχούσαν στο μυαλό του, σκληρά και ανυποχώρητα. Ίσως απλά έψαχνε για έναν φορτιστή. Μήπως ήταν πολύ σκληρός, πολύ γρήγορος στην κρίση