Ωστόσο, ο φόβος μήπως τον χάσει και μείνει μόνη της στο δάσος την ωθούσε να συνεχίσει. Καθώς περπατούσαν βαθύτερα στο δάσος, τα δέντρα πύκνωναν, οι σκιές τους έριχναν απόκοσμα σχέδια στο έδαφος, αλλά κράτησε τον φόβο της υπό έλεγχο επικεντρωμένη στη φιγούρα του Πολ που υποχωρούσε.
Μετά από μια αιωνιότητα, η Μελίσα είδε τον Πολ να μπαίνει σε ένα ξέφωτο. Έσκυψε πίσω από ένα δέντρο, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Κοιτάζοντας προσεκτικά έξω, είδε ένα παλιό εξοχικό ανάμεσα στα δέντρα. Υπήρχε μια μικρή λίμνη ακριβώς δίπλα του.