Ένα μείγμα ανακούφισης και ανησυχίας την κατέκλυσε, αλλά ήξερε ότι έπρεπε να το φέρει εις πέρας. Παρά την αποφασιστικότητά της, η Ντελάιλα δεν είχε συνειδητοποιήσει εκείνη τη στιγμή ότι δεν ήταν πραγματικά προετοιμασμένη για την αλήθεια που την περίμενε..
“Σ’ ευχαριστώ, Τζέιμς!” Είπε επιτέλους η Ντελάιλα αφού κανόνισε μια συνάντηση μαζί του, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά από την προσμονή και τη νευρικότητα. Την επόμενη μέρα, η Ντιλάιλα έφτασε στο Όουκ Παρκ λίγο νωρίτερα. Κάθισε σε ένα παγκάκι κοντά στην είσοδο ο ζεστός απογευματινός ήλιος που φιλτράριζε μέσα από τα δέντρα, ρίχνοντας σκόρπιες σκιές στο έδαφος. Κρατούσε την παλιά φωτογραφία του Τζέιμς και του Τζον, τα δάχτυλά της διέτρεχαν τις άκρες της καθώς περίμενε.