“Όταν ενηλικιώθηκα από το σύστημα αναδοχής, δεν είχα τίποτα στο όνομά μου και καμία προοπτική. Το μόνο που είχα ήταν η οργή και δεν άργησα να βρεθώ μπλεγμένος σε λάθος παρέες. Σε εκείνο το σημείο, ένιωθα ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσω και να μουδιάσω τον πόνο ήταν να γίνω φασαριόζος και να χαζεύω με ένα μάτσο παραβατικούς” Ο Τζέιμς αναστέναξε βαριά.
“Στην αρχή, ήταν απλώς μικροκλοπές και άλλα μικροπράγματα. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, έμπλεκα όλο και πιο πολύ σε μπελάδες. Η παρέα με την οποία έκανα παρέα άρχισε να εμπλέκεται σε μεγαλύτερα εγκλήματα και βρέθηκα στη μέση όλων αυτών. Μπήκαμε σε καβγάδες και κάναμε πράγματα για τα οποία δεν είμαι περήφανος. Ήμουν θυμωμένος και χαμένος, και φαινόταν ο μόνος τρόπος για να νιώσω τον έλεγχο της ζωής μου”