Η καρδιά της Ντιλάιλα πονούσε γι’ αυτόν. Μπορούσε να δει τον πόνο που ήταν χαραγμένος στο πρόσωπό του καθώς συνέχιζε. “Καθ’ όλη τη διάρκεια της ποινής μου, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς θα μπορούσε να μου συμβεί κάτι τέτοιο. Η αδικία όλων αυτών με κατέτρωγε”, πρόσθεσε σφίγγοντας τα χέρια του.
“Αλλά κάθε φορά που ζητούσα επανάληψη της δίκης, τα αιτήματά μου απορρίπτονταν. Μάρτυρες ισχυρίζονταν ότι με είχαν δει να χτυπάω τον άνδρα με το αυτοκίνητό μου, να βγαίνω για να ελέγξω τον σφυγμό του και μετά να φεύγω”