Τα μάτια του Τζέιμς γέμισαν δάκρυα. “Ακόμα θυμάμαι να ακούω τη φωνή του μετά από τόσες δεκαετίες”, είπε με τη φωνή του να παραπαίει. “Όταν είπα στον Τζον όλα όσα μου είχαν συμβεί, κατέρρευσε, έκλαιγε βίαια και ζητούσε συγγνώμη σε όλους τους τόνους. Νόμιζα ότι έκλαιγε από συμπόνια για μένα, οπότε του ζήτησα να κλείσει το τηλέφωνο και να με συναντήσει σύντομα για να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας από κοντά”
Ο Τζέιμς έκανε μια παύση, με τα χέρια του να τρέμουν ελαφρώς καθώς συνέχισε να διηγείται την ιστορία στη Ντελίλα. “Δεν ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτό που θα εξομολογούνταν ο Τζον. Συναντηθήκαμε εδώ, στο Όουκ Παρκ, και η επανένωση ήταν ό,τι είχα ονειρευτεί. Αγκαλιαστήκαμε, γελάσαμε και θυμηθήκαμε τα παιδικά μας χρόνια. Για μια στιγμή, ένιωσα σαν να μην είχε περάσει καθόλου χρόνος”