Αλλά ο Πίτερ δεν μπορούσε να συγκρατήσει άλλο την περιέργεια και την ανησυχία του. Έπρεπε να καταλάβει ποιος ήταν αυτός ο άντρας, ιδίως το ιστορικό του και τα σχέδιά του για το μέλλον. “Κέβιν, χαίρομαι που σε γνωρίζω. Πες μου για τον εαυτό σου”, ξεκίνησε ο Πίτερ. Καθώς ο Κέβιν άρχισε να απαριθμεί τα επιτεύγματά του, ο Πίτερ τον διέκοψε, θέλοντας να εμβαθύνει περισσότερο. “Όχι, πες μου για την οικογένειά σου. Ποιοι είναι οι γονείς σου;” Σε αυτό το σημείο, ο Κέβιν κοίταξε νευρικά την Ελοΐζα, αναρωτώμενος τι μπορεί να γνώριζε ή να υποπτευόταν ήδη ο πατέρας της.
Η Ελοΐζα πρόσφερε στον Κέβιν ένα καθησυχαστικό χαμόγελο, ενθαρρύνοντάς τον να συνεχίσει. Γυρίζοντας πίσω στον Πίτερ, ο Κέβιν μοιράστηκε: “Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν μικρός και ο πατέρας μου με μεγάλωσε μόνος του” Ο Πίτερ ένιωσε μια πινελιά θλίψης όταν το άκουσε αυτό, αλλά η περιέργειά του για το οικογενειακό υπόβαθρο του Κέβιν τον ώθησε να ερευνήσει περαιτέρω. “Τι γίνεται με τον πατέρα σου Τι δουλειά κάνει