Όταν η Ελοΐζα διασταυρώθηκε για πρώτη φορά με τον Κέβιν, δεν τον φανταζόταν ως τον μελλοντικό της σύζυγο. Φαινόταν περισσότερο σαν ένα φλερτ από το λύκειο, κάτι φευγαλέο και όχι πολύ σοβαρό – απλά ένα μικρό μυστικό που θα κρατούσε για τον εαυτό της. Ωστόσο, καθώς περνούσε ο καιρός, τα συναισθήματά της για τον Κέβιν βάθαιναν σημαντικά.
Άρχισε να θαυμάζει την ήρεμη συμπεριφορά του και την ισχυρή αίσθηση του σκοπού του. Η Ελοΐζα ένιωθε σίγουρη ότι ο Κέβιν ήταν το είδος του ανθρώπου που θα την υποστήριζε και θα την ενθάρρυνε στην επίτευξη των ονείρων της. Ο δεσμός τους, που από φιλία εξελίχθηκε σε ειδύλλιο, τη γέμισε χαρά αλλά και μια δόση ενοχής.