Το πρόσωπο του Πίτερ φωτίστηκε από ένα ανακουφισμένο χαμόγελο στα λόγια της. Η Ελοΐζα ήξερε ότι έπρεπε να πει περισσότερα. “Μπορώ να σε συγχωρήσω, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο με τον Κέβιν. Όταν κάνεις μια προσπάθεια μαζί του, μου δείχνει ότι εμπιστεύεσαι τις αποφάσεις μου. Θα είμαι πάντα το κοριτσάκι σου, αλλά χρειάζομαι και εσένα να με στηρίζεις στις επιλογές που κάνω” Παρακολούθησε τα μάτια του πατέρα της να γεμίζουν δάκρυα, συγκινημένη από τα λόγια της. Η Ελοΐζα ήλπιζε ότι θα έβρισκε μέσα του τη δύναμη να αποδεχτεί τον Κέβιν, όχι μόνο για χάρη της, αλλά και για χάρη της μελλοντικής τους οικογένειας μαζί.
Ο Πίτερ ήταν συγκλονισμένος από τη συγκίνηση, με δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπό του. “Ελοΐζα, το υπόσχομαι, θα κάνω ό,τι χρειαστεί για να ξανακερδίσω την εμπιστοσύνη σου”, ορκίστηκε. Η Ελοΐζα σηκώθηκε και τον αγκάλιασε θερμά, νιώθοντας μια ανακούφιση και νοσταλγώντας τον δεσμό που κάποτε μοιράζονταν.