Περπατώντας χέρι-χέρι με τον Κέβιν, η Ελοΐζα βρέθηκε στιγμιαία ελεύθερη από τις ανησυχίες της. Ωστόσο, η στιγμή ήταν σύντομη. Ο Κέβιν σταμάτησε ξαφνικά να περπατάει και γύρισε προς το μέρος της, με την έκφρασή του γεμάτη ανησυχία και προβληματισμό. Η καρδιά της Ελοΐζ πήρε φόρα καθώς είδε τη σοβαρότητα στα μάτια του. “Τι συμβαίνει;” ρώτησε, με τη φωνή της να έχει μια χροιά ανησυχίας.
Ο Κέβιν παρέμεινε σιωπηλός για μια στιγμή, εντείνοντας την ανησυχία της Ελοΐζ. “Κεβ, είσαι καλά;” ρώτησε, με τη φωνή της να είναι διανθισμένη με ανησυχία. Κοίταξε για λίγο το έδαφος, κατάπιε δυνατά πριν συναντήσει ξανά τα μάτια της.