Η σκέψη να εξηγήσει τον αυστηρό κανόνα του πατέρα της να μην βγαίνει ραντεβού κατά τη διάρκεια του πανεπιστημίου, και ο δικός της φόβος να ομολογήσει ότι τον είχε αψηφήσει, την βάραινε πολύ. Η Ελοΐζα ήταν πάντα η υπάκουη κόρη, που δεν έβγαινε ποτέ με το παραμικρό από τη γραμμή. Η ιδέα να αποκαλύψει αυτό το κρυφό κομμάτι της ζωής της στον Κέβιν, και οι πιθανές συνέπειες που θα μπορούσε να επιφέρει, τη γέμιζε άγχος.
Η αντίδραση του Κέβιν ήταν απροσδόκητα κατανοητική και υποστηρικτική. “Ελοΐζα”, είπε απαλά, σφίγγοντας καθησυχαστικά τα χέρια της, “ό,τι κι αν χρειάζεσαι, είμαι εδώ για σένα. Θέλω να είμαι μαζί σου για το υπόλοιπο της ζωής μας. Μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε πρόκληση. Είμαι σίγουρος ότι ο πατέρας σου θα αλλάξει γνώμη”