Η Κάρεν γούρλωσε τα μάτια της. “Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να βρεις αξιοπρεπές φαγητό εδώ γύρω Εννοώ, έχετε καν κάτι που να μην είναι… λίπος στο πιάτο;” Έριξε μια ματιά στη Στέφανι από πάνω προς τα κάτω, προσθέτοντας: “Όχι ότι θα καταλάβαινες” Τα δάχτυλα της Στέφανι έσφιξαν το σημειωματάριό της, ο λαιμός της έκαιγε από τις λέξεις που συγκρατούσε.
“Βέβαια. Θα βρω κάτι πιο ελαφρύ”, κατάφερε η Στέφανι, με τη φωνή της ήρεμη. Αλλά η Κάρεν απλώς την απομάκρυνε, αφήνοντας το μενού κάτω με ένα κροτάλισμα και επιστρέφοντας στο τηλέφωνό της. “Συγγνώμη, μωρό μου, αυτό το κορίτσι δεν έχει ιδέα τι κάνει. Απίστευτο!” Η υπομονή της Στέφανι κλονίστηκε, αλλά πήρε μια αργή ανάσα, αποφασισμένη να μη χάσει την ψυχραιμία της.