Τα παιδιά είχαν εγκαταλείψει τις μπογιές και τώρα σκαρφάλωναν στα καθίσματα του θαλάμου, αφήνοντας κολλώδη αποτυπώματα χεριών στο γυάλινο διαχωριστικό. Η Κάρεν τους έριξε μια ματιά, αλλά δεν έδειχνε να ανησυχεί. Αντ’ αυτού, έκανε μια ανυπόμονη χειρονομία προς τη Στέφανι και είπε: “Πού είναι τα ποτά μας Ή θα πρέπει να περιμένω όλη μέρα;”
Όταν η Στέφανι επέστρεψε με τα ποτά, η Κάρεν σήκωσε το ποτήρι της σαν να επιθεωρούσε ένα επιστημονικό πείραμα. “Είναι όντως καθαρό Ή απλά δεν σας νοιάζει;” Τα λόγια της έσταζαν περιφρόνηση, και το πρόσωπο της Στέφανι κοκκίνισε από τη ζέστη. Παρ’ όλα αυτά, κράτησε τη φωνή της επίπεδη, δαγκώνοντας μια αντεπίθεση.