Μέσα, οι θαμώνες αντάλλαξαν βλέμματα, κάποιοι γελούσαν σιγά σιγά, μερικοί σήκωσαν τα φλιτζάνια του καφέ τους σε σιωπηλή αλληλεγγύη προς τη Στέφανι. Ένιωσε μια βαθιά ικανοποίηση να εγκαθίσταται στο στήθος της, γνωρίζοντας ότι η Κάρεν επιτέλους γεύτηκε ένα κομμάτι ταπεινής πίτας. Δεν είχε τελειώσει ακόμα τη δουλειά της, αλλά αυτό ήταν μια καλή αρχή.
Μέσα από το παράθυρο, η Στέφανι παρακολουθούσε το παραλήρημα της Κάρεν να συνεχίζεται, με το πρόσωπο του οδηγού του λεωφορείου να είναι ένα μείγμα σοκ και απόγνωσης. Οι χειρονομίες της Κάρεν ήταν άγριες, το πρόσωπό της αναψοκοκκινισμένο, η φωνή της ακουγόταν ακόμα και μέσα στο εστιατόριο. Τα χείλη της Στέφανι καμπύλωσαν σε ένα μικρό, ικανοποιημένο χαμόγελο, γνωρίζοντας ότι η τιμωρία της Κάρεν μόλις άρχιζε.