Καθώς οι επιβάτες εγκαταστάθηκαν, η Στέφανι τους κατεύθυνε στα τραπέζια, προσφέροντας μενού και νερό με εξασκημένη υπομονή. Ένιωσε την ένταση που εξέπεμπε το πλήθος. Έριχναν επικριτικές ματιές στη σεμνή διακόσμηση του εστιατορίου, ενώ ήδη μουρμούριζαν για την ταλαιπωρία της απροσδόκητης καθυστέρησης.
Έξω, η φασαρία από το λεωφορείο φαινόταν να καταλαγιάζει, αλλά η ατμόσφαιρα στο εστιατόριο γινόταν όλο και πιο τεταμένη, καθώς οι επιβάτες μουρμούριζαν παράπονα κάτω από την αναπνοή τους. Η Στέφανι ήξερε ότι σύντομα θα είχαν αιτήματα – μπορούσε σχεδόν να νιώσει τον εκνευρισμό τους να σιγοβράζει, περιμένοντας να ξεχειλίσει.