Με έναν εξαντλημένο αναστεναγμό, γύρισε και βάδισε προς την ουρά οικονομικής επιβίβασης. Τόσο πολύ για ένα χαλαρωτικό τέλος του ταξιδιού του στη δουλειά, σκέφτηκε μίζερα. Τώρα αντιμετώπιζε πέντε αγχωτικές ώρες στριμωγμένος σε ένα στριμωγμένο κάθισμα, με όλες τις ελπίδες για άνεση και ξεκούραση να διαψεύδονται.
Φαντάστηκε την καμπίνα της οικονομικής θέσης γεμάτη με επιβάτες. Ο θόρυβος, τα μωρά που έκλαιγαν, το συνεχές χτύπημα των αγκώνων καθώς οι άνθρωποι ανακατεύονταν στους στενούς διαδρόμους. Ήταν ο χειρότερος εφιάλτης του μετά το ταξίδι με το μεγάλο άγχος που μόλις είχε υποστεί.